naar de bodem van de Grand Canyon

donderdag16 mei

Vanmorgen vroeg op want we hadden ons op de wachtlijst laten zetten voor een plekje in de Phantom Range, onderin de Grand Canyon. We hadden van Bart (de zoon van Bennie) gehoord dat het mogelijk is om naar de bodem van de canyon te lopen en daar te overnachten. Op een dag heen en weer lopen wordt afgeraden. Er zijn drie mogelijkheden om te reserveren: 1. een jaar van te voren, 2. blijven bellen en hopen dat er iemand annuleert of 3. je melden bij Bright Angel Lodge en op de wachtlijst laten zetten. De eerste twee opties vielen af, dan de derde maar. We moesten om half zeven bij de bright angel lodge zijn en dan zouden we horen of we naar de Phantom Range zouden kunnen. Voor die tijd nog even met een 78-jarige man zitten praten. Hij had de tocht al verschillende keren gemaakt en stond nu ook op de wachtlijst voor een plekje in de lodge. Hij vertelde dat zijn favoriete trail de Horse Shoe Mesa trail is. De man had geluk, hij kon naar de Phantom Range, wij niet. Er was geen plek over in de mannen dorm. Jammer! Erg jammer! We waren toch wel een beetje teleurgesteld en hebben ons op de lijst voor morgenochtend laten zetten. We zijn toen maar de Horse Shoe Mesa trail gaan lopen. Maar o, wat was deze steil en het was erg warm. We dachten wel genoeg water bij ons te hebben (ruim twee liter) maar op het laatste stuk moesten we toch wat zuinig aan doen.Toen we bij het eindpunt van onze wandeling kwamen wilden we eigenlijk wat gaan eten, maar het was zo warm dat we eerst maar een eind terug zijn gelopen om een schaduwrijk plekje te vinden. We wilden ook te snel naar boven en waren op een gegeven moment helemaal op. Even zitten, wat drinken en daarna voetje voor voetje verder omhoog. Toen we boven waren was de zin om de volgende dag naar de bodem van de canyon te lopen even over.

Maar goede nachtrust doet wonderen en zaten wij om half zeven 's morgens bij de receptie van de bright angel lodge en hoorden wij dat we naar beneden konden gaan. Er was een 4 persoons cabin vrij en ook de maaltijden waren beschikbaar. Later zouden we zien dat er voor ongeveer 50 mensen plek is in het restaurant. Er wordt in twee groepen gegeten, een groep om vijf uur, die eten steak en een groep om half zeven voor de stew. Wij hadden geen keus; er was alleen nog maar plek bij de steak.Geen punt, we waren al lang blij dat er eten voor ons is.

Maar goed, voordat we naar de bodem van de canyon kunnen afdalen moesten we nog ontbijten, de camper een plekje geven en de rugzakken inpakken, veel water, energierepen, brood en fruit. Wij zijn om half negen vertrokken en waren om half twee bij de lodge. Wat een fantastische ervaring. Je loopt de hele tijd verder naar beneden, steeds dichter naar de rivier toe en het uitzicht is geweldig. Gelukkig was het wat bewolkt waardoor het prettiger lopen was dan gister in de brandende zon. Eindelijk ben je dan bij de Colorado rivier en steek je de brug over om naar de lodge te lopen. We hadden ook nog het geluk dat we een cabin hadden. Daar konden we samen slapen. Er is ook een dorm, daar slapen mannen en vrouwen apart. We hebben wel geluk gehad, want toen wij beneden kwamen zagen we dat er maar 10 cabins zijn.
Bij aankomst hebben we limonade besteld, ongeveer een halve liter ging er in de beker, en we hebben er twee leeg gedronken. Er werd ook geadviseerd om veel te drinken en goed te eten. 's Avonds nog maar twee glazen leeg gedronken.
Om vier uur was er voor onze cabin een bijeenkomst waar de ranger, Emmely, vertelde over de condor. Die was bijna uitgestorven, maar dat hebben ze kunnen voorkomen door eieren uit de nesten te halen. De condor legde vaak nog een ei. De condors die uit de weggehaalde eieren kwamen konden niet bij mensen opgroeien omdat ze dan altijd naar mensen toe zouden blijven komen. Daarvoor hebbben ze een pop gemaakt die leek op een condor. Deze heeft de jongen 'opgevoed'. Op sommige foto's zagen wij enorme nummers met daaraan een zender onder de vleugels hangen. Die zijn er aangemaakt door de onderzoekers om de condors te kunnen volgen.

Daarna was het tijd voor de steak, om vijf uur precies werden wij binnen gelaten en stond het eten klaar op tafel. Voor iedereen een lekkere steak, een gepofte aardappel, mais, doperwten, een grote bak sla en maisbrood. Als toetje was er chocoladecake.

Na nog een bijeenkomst over de mysteries van de grand canyon hebben we nog een glas wijn gedronken met een snack en zijn gaan slapen. Om kwart voor vijf loopt de wekker af....

Stipt om vijf uur stond het ontbijt klaar. Wij hadden gekozen voor het vroege ontbijt om op tijd te kunnen vertrekken. Het was een goed ontbijt en om 5.45 uur zijn we met onze rugzakken en de lunchpakketten vertrokken voor de wandeling naar boven. Het was een mooie tocht. Het eerste stuk langs de rivier en later langs een beekje naar boven. Fantastisch. Het laatste stuk ging vrij steil omhoog en was daardoor wel wat zwaar, maar vergeleken met de Horse Shoe Mesa trail viel het heel erg mee. Om twaalf uur waren we weer boven. Moe, maar heel voldaan!

's Middags zijn we vertrokken uit het Grand Canyon NP. Op naar Bryce Canyon NP. Maar eerst nog een keer overnachten, aan de Colorado rivier, nu bij Lee's Ferry, bij Marble Canyon.

zondag 19 mei

Hoe snel het weer kan veranderen hebben we vandaag ontdekt. Liepen we vanmorgen nog in korte broek, vanavond was een winterjas geen overbodige luxe.Maar die hebben we niet bij ons dus werden het veel laagjes. In Bryce Canyon was het koud en toen we naar de andere kant van het park reden begon het zelfs te sneeuwen. Gelukkig duurde de bui niet lang en konden we toch nog van de prachtige uitzichten genieten. De foto's spreken voor zich.....