Van de Himba naar Etosha en door naar Rundu

Het heeft even geduurd, maar in Etosha was geen enkele internetverbinding mogelijk. Achteraf wel vervelend, maar dat komt straks.

21 april

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken naar de Petrified Forest. Wel bijzonder om te zien hoe de bomen na miljoenen jaren zo versteend zijn.
Doorgereden naar Gelbingen Lodge en daar weer zeer gastvrij ontvangen. Omdat deze lodge zo ver van de bewoonde wereld af ligt krijgen wij hier ook diner en ontbijt. Om drie uur stond er koffie met koek klaar en om vier uur konden we met een gids naar de Himba. Daar werden we rondgeleid en dat gaf toch wel een raar gevoel. Bij mij overheerst toch het gevoel van commercie. Het was wel leuk om daar rond te kijken, vooral die kinderen die heel enthousiast op de foto wilden, maar nog enthousiaster werden als ze de foto mochten bekijken.
We hebben nog wel een paar kleinigheden gekocht en zijn toen aan de bar van de lodge wat gaan drinken en kwamen in gesprek met de eigenaresse van de lodge. die was nogal stellig: toeristen verpesten de situatie door veel te veel te geven aan de zwarte bevolking, weaarvan het grootste deel op gaat aan drank. Het drankprobleem in Namibie is heel groot. Wij hadden ook de ervaring dat de mannen komen schooieren om geld of eten voor de kinderen enorm naar drank stonken, drie keer raden waar het geld blijft. Volgens Andrea zijn ze niet te vertrouwen, vooral de gidsen vertrellen maar wat om mooie verhalen te kunnen vertellen. Wij hebben ook een paar keer gemerkt dat wanneer wij iemadn iets vroegen er zomaar een antwoord werd gegeven. Later bleek het niet te kloppen.
's Avonds hebben we eland steak gegeten met pompoenkoekjes, aardappel en paprikasalade uit eigen tuin, de mensen hier moeten ook wel zelfvoorzienend zijn, want even naar de bakker voor een vers brood zit er niet in. In de tijd die ze hier nodig hebben om bij de hoofdweg te komen, zijn wij al heen en terug naar Zwolle geweest.

22, 23 en 24 april, Etosha
We hebben lekker geslapen in de lodge en gaan de komende acht nachten in ons tentje doorbrengen, deels tussen de (wilde) dieren. Best spannend. Maar eerst moest er geld worden gepind. In de plaatsen waar wij gisteren zijn geweest was alleen een Windhoek Bank en die accepteert onze passen niet. Oeps, wat nu. Gelukkig kon Andrea van de Gelbingen Lodge ons vertellen dat in Outjo alle banken zijn. Daar eerst maar heen. Bij de pin automaat beleefden wij ons volgende avontuur. We stonden er nog maar net en ik stop de pas in de automaat en vergeet de pincode in te toetsen waardoor ik de pas weer terug krijg. Niets aan de hand, gewoon nog een keer. Ineens staat er een zwarte jongen bij en begint zich er mee en drukt op een toets. Het moet zus en zo en nu de pincode. Maar er gebeurde niets. Ineens stonden er wel vijf jongens om ons heen (waar ze ineens vandaan kwamen hebben wij niet gezien) en de pas kwam niet terug. "Ik wil mijn pas! Nu!", "ja maar eerst deze knop en de pincode" Hand ervoor, pincode ingetoetst. Weer niets. "Ik wil mijn pas terug! NU!" Wat er uiteindelijk gebeurd is weten we eigenlijk niet, maar er kwam iemand bij en mijn pas kwam weer uit de automaat en wij weg. We zoeken wel een andere pinautomaat. Daar stond beveiliging bij, maar we hebben er wel een naar gevoel aan over gehouden. En eigenlijk voelen we ons heel stom, dat we dit hebben laten gebeuren, maar het overvalt je. wat wel heel vreemd was is dat de bewakers van de pinautomaten totaal niet reageerde, ook niet toen wij bij een andere pinautomaat gingen pinnen en wij de bewaakster vroegen of ze had gezien wat er was gebeurd reageerde ze niet. Maar ja, ook dit is achteraf.

Snel door naar Etosha. De wilde dieren leiden ons wel af. We rijden vandaag voornamelijk op asfasltwegen en dat is best wel prettig na al die onverharde wegen. We waren nog maar net op weg, toen er ineens een giraf verscheen langs de 100km weg. We hadden bordjes gezien dat er wilde varkens, springbokken en olifanten konden lopen, maar wij zien een giraf. Maar wel heel leuk. Gestopt en foto's gemaakt en weer verder.
In het park de zoveelste 'permit' gekocht en het park in. we zagen direct al heel veel zebra's en gnoes. Geweldig! Na een rondrit ons tentje uitgeklapt en eerst maar even naar de 'waterhole', een verlichte waterplaats waar het wild 's avonds en 's nachts komt drinken. De zon zou zo onder gaan. Maar toen we daar eenmaal zaten gingen we niet meer weg. Het duurde even maar toen kwam er een neushoorn aanlopen. Zomaar, recht voor onze neus. toen deze weg was nog twee andere neushoorns en ineens komen daar ook twee olifanten bij. Helemaal geweldig. Wat zijn die olifanten groot. Ze trekken zich ook van de hele wereld niets aan, lopen een rondje, drinken heel veel water en staan wat rond te kijken. Tussendoor kwam de gevlekte hyena nog even wat drinken. Super super super!

We waren intussen erg koud geworden en hongerig en hebben in het restaurant wat gegeten en ben ik naar bed gegaan. Henk ging terug naar de 'waterhole' en heeft daar nog een leeuwenfamilie gezien. En dat op de eerste dag.

23 april
Vanmorgen maar eens rustig begonnen, ingepakt en naar de volgende camping. Onderweg wat giraffen gezien en ineens rijden we een bocht door staat daar een olifant midden op de weg. Ze draait zich om en komt recht op ons af. Slik! Die is wel heel groot! Ze flappert al wat met de oren en schud wat met haar kop. Wij achteruit, maar dat was ook niet goed. Dan maar naar de andere kant van de weg. Gelukkig, dat was de bedoeling, we stonden in haar pad, ze liep langs, met de negenkoppig familie achter zich aan. Het stond haar niet aan dat wij hun route blokkeerde. Een paar bochten verder stond er een giraf op de weg en weer een eind verder een wild varken. Maar deze twee liepen zelf al weg. Wel nadat we een foto hadden gemaakt.
We staan nu op campsite Halali en pakken het vandaag een beetje anders aan. De braai gaat op tijd aan en na het eten warme kleren aan, naar de 'waterhole' en lekker lang blijven zitten.

Tja, en dan ben je goed voorbereid en dan komt er 1 olifant en 3 neushoorns. Ook dat was natuurlijk erg leuk, maar we zijn gisteravond zo verwend met al die dieren dat het stiekem een beetje tegenviel.

Op naar de volgende campsite, Namutoni. De weg daar naar toe was heel mooi, we kwamen langs de Etosha Pan. Een heel bijzonder uitzicht, een grote witte zoutvlakte. Daarna de camping opgezocht en een plekje gezocht. De was gedaan (jee, wat is het stoffig hier) en een rondje rondom het Fisher's Pan. Een mooi rondje, waar we de maraboe tegenkwamen.
's Avonds voor het eerst een rump steak op de braai gelegd. Ook dat lukt ons. Lekker gegeten.
Na het eten naar de waterplaats. We moeten maar niet meer klagen. We zagen, op een langs rennende gnoe na, helemaal niets! De gnoe had niet eens dorst. We hadden vandaag al wel geconstateerd dat aan deze kjant van het park meer waterplaatsen zijn en er sowieso meer water is.

25 april

Vandaag moesten het Etosha park weer verlaten. Jammer, hier hadden we (ook) nog wel een nachtje willen blijven. Bij de uitgang van het park zagen we nog de damara dik-dik en wat wilde varkens.
Op naar de grens met Angola. Een lange rechte weg van 257 km, van Grootfontein naar Rundu, met geen enkel dorp, alleen een vetelrinaire controle waar wij direct door mochten rijden, en een politiecontrole waar men wilden weten waar we naar toe gaan en uit welk land we komen. Maar omdat we toch wel zin in een kop koffie hadden zijn we bij campsite Roy van de weg gegaan om na een gravelweg van ruim een kilometer aan te komen bij een leuke campsite. koffie gepakt en aan de praat geraakt met de mevrouw achter de bar. En toen kwam het. We zaten zo over het pinnen in Namibie te praten toen zij een verhaal vertelde over een Zwitserse toerist die hetzelfde beleefd had als wij, maar wel geld miste! Nee toch! " Heeft u internet?" "Jazeker!" Wij met de code naar het 'internet-cafe', een bankje met een bord erboven waarop internet-cafe staat, en ingelogd. En ja hoor! Toch geskimd(ik weet niet goed hoe je dat schrijft), er is geld van onze rekenng gehaald Ik zal niet zeggen wat wij toen dachten, maar ik werd er misselijk van en begon helemaal te trillen. Er gaan op zo'n moment zoveel emoties door je heen. Direct gevraagd of we internationaal mochten bellen en de pas laten blokkeren. Maar o, wat voelden wij ons stom en wat hadden wij er wat voor over om dat moment van pinnen terug te draaien. Na de mevroue vriendelijk bedankt te hebben voor haar medewerking zijn we weer verder gereden. Maar dit ben je zo nog niet kwijt. We wilden het wel naast ons neerleggen en verder gaan met genieten, maar steeds kwam het terug. Natuurlijk, het is 'maar' geld, maar toch..... je voelt je zo stom, want dit zou ons toch niet gebeuren!

Gelukkig maakt de camping heel veel goed. Een prachtige camping aan de rivier, met aan de overkant Angola. We hebben maar direct een rivier cruise geboekt (op zoek naar krokodillen en nijlpaarden) en gaan vanavond lekker uit eten. Dan vergeten we deze morgen maar snel en gaan verder met genieten........

De sunset cruise over de Kavanga River was heel leuk. Toen we begonnen zei de gids dat de nijlpaarden te ver weg waren en de krokodillen geen ruimte hadden om op de oever te gaan liggen omdat het water te hoog stond. Maar gelukkig, van beide hebben we twee exemplaren gezien.

Wat ons van de reis van vandaag opgevallen is is dat het in het noorden veel groener is. Hier heeft het veel geregend. De camping waar wij nu staan was een paar weken geleden niet bereikbaar, nu wel, maar we moesten door een paar diepe plassen heen. Een voorproefje voor Botswana??