Wat een schitterend land!
Door: Ellen
16 April 2012 | Namibië, Windhoek
Hier is dan eindelijk weer een verslag. Het heeft even geduurd, maar de internetverbindingen laten nog wel eens wat te wensen over. En nu in de middle of mowhere hebben we een outback e-cafe gevonden. We blijven ons verbazen..
Het mag duidelijk zijn dat wij enorm genieten van dit prachtige land, dat niemen we ook nogal eens en ik ben bang dat dat blijft gebeuren. Wij vinden het ook erg leuk om jullie enthousiaste reacties te lezen.
12 april
Vanmorgen vertrokken uit Felix Unite en het begon voorspoedig over een verharde weg. Dat werd na 40 km anders. Gravel! Eerst vroegen we ons af of we wel goed reden, maar we hadden ook geen afslag gezien en ja....... we zijn in Namibie. Het werd een prachtige route! Wat een mooi landschap. We zijn over 100 km maar drie auto's tegengekomen, maar ook drie fietsers. Dat is afzien met deze hitte.
Door naar de camping en ons tentje uitgeklapt. Weer een nieuwe ervaring. Best spannend, maar ook best wel stoer. Zo, het is maar even gezegd. We hebben lekker wat rondgehangen, wat gegeten en gezwommen en weer wat gedronken.... niet veel gedaan dus.
We lagen alweer op tijd in bed.
vrijdag 13 april
Vanmorgen vroeg wakker en vanuit ons tentje kijken we zo tegen de bergen aan. Heel bijzonder. Naar beneden via ons trapje en lekker even gedouched. Koffie gedronken en de canyon ingelopen. Daar hadden we iets meer van verwacht en omdat het verschrikkelijk heet was in de canyon zijn we na een half uur weer terug gelopen. Er zijn dus jaarlijks duizenden mensen die de hele canyon doorlopen: 80 km in 4 of 5 dagen. Je moet dan ook je matje, slaapzak, eten en vooral water meenemen voor de hele tocht. Wij moeten hier even niet aan denken.
Toch maar weer naar het zwembad en daarna een tosti in het restaurant. Toen we weer bij de tent waren werden de bavianen actief. Ze zijn echt heel brutaal, ze halen het eten uit de tenten. Iedereen was dus druk bezig om alles op te ruimen en de tent dicht te doen. Uiteindelijk vertrokken ze weer. Onze eerste kennismaking met het wild in Afrika!
Na een dag lekker luieren en zwemmen nu nog even lekker eten in het restaurant en dan weer slapen en morgen vroeg vertrekken.
We hebben ook even geleerd hoe we met de braai om moeten gaan van een Zuid Afrikaans stel naast ons op de camping. Zij maken, heel toevallig, ongeveer het zelfde rondje door zuidelijk Afrika. Misschien komen we elkaar nog wel tegen.
Zaterdag 14 april
Vanmorgen weer vertrokken uit Ai-Ais. We hebben eerst een bezoek gebracht aan de Fish River Canyon, de derde grootste canyon in de wereld en heel mooi. Kun je in Amerika bij de Grand Canyon met de auto over asfalt bij de rand van de canyon komen, hier rijd je eerst 100 km over gravel en dan nog eens 15 km over nog minder goed berijdbare stenen. Maar dan heb je ook een fantastisch uitzicht op de canyon. Toen we verder reden richting Luderitz bleef het uitzicht prachtig. Wat een onvoorstelbaar mooi land is Namibie. Vlak bij Luderitz waren er veel zandduinen en samen met de soms harde wind geeft dat ook zandduinen op de weg. Soms zo erg dat er geen verkeer meer langs kan en eerst met shovels zand van de weg moet worden gehaald. Deze weg is de enige toegangsweg naar Luderitz. De dichtstbijzijnde plaats met meer dan drie huizen ligt 125 km verder.
Aangekomen bij de guesthouse werd daar niet echt op ons gerekend. Er was een echtpaar Jan en Lindy dat oppaste omdat de eigenaren 4 dagen weg waren en zij hadden hen niets verteld over onze komst. Gelukkig was er wel een kamer vrij. Even getankt, gepind en proviand ingeslagen want morgen gaan we naar een camping waar we ons zelf moeten redden.
zondag 15 april
Op naar Sesriem, maar eerst nog even langs Kolmanskop, een spookstadje vlak bij Luderitz. Hier werden in de jaren dertig diamanten gevonden en trokken hier veel mensen naar toe. Toen de diamanten hier op waren en bleek dat verderop nog meer was is dit stadje verlaten en staat het er nu nog zo. Sommige huizen zijn helemaal volgewaaid met zand, een bijzonder gezicht. We lazen nog een verhaal
van iemand die in die periode hier naar school was geweest, bidden was verboden, wel moesten de kinderen op school ieder morgen de hitlergroet brengen.
Het is kwart over negen, dus we moeten vertrekken! Ja, we waren even heel streng voor onszelf. We hebben een hele lange reis voor de boeg en moeten voor zonsondergang bij het park zijn, anders is de poort dicht. Qua afstand viel het nog wel mee, 475 km, maar de wegen lieten soms niet toe om harder dan 55 km te rijden. Maar o, wat was het weer mooi onderweg. Het verveelt geen moment. Nou ja, dat hele erge gehobbel waren we op een gegeven moment wel zat. De eerste 125 km was asfalt, daarna 350 km gravel: we zijn drie keer afgeslagen, hebben ongeveer 10 bochten gehad, zagen een man op een ezel met drie muildieren, 3 fietsers uit de regio, 4 toeristen op de fiets, 1 bus, misschien wel 10 auto's en een stel paard en wagens. en dan...ineens..... we rijden een bocht om...... en daar is..... in de middle of nowhere: een voetbalveld en daar staan dan wel 100 mensen. Geen idee waar die dan vandaan komen. En toen we daar net voorbij waren en nog maar 30 km voor de camping waren kregen we een lekke band. Verwisseld en weer verder. Gelukkig, op tijd bij de camping.
maandag 16 april
Dan heb je vakantie en dan zet je de wekker om half vijf! Om vijf uur ging het hek open naar de Sossus Vlei en een zonsopkomst vanaf die plek mag je niet missen. Om vijf uur was de camping verlaten en reden we achterelkaar aan naar de zandduinen. We hadden geen zin om de banden wat leeg te laten lopen en later weer lucht erbij in te doen, dus zijn we met zo'n safaribusje de laatste 5 km door het mulle zand gereden. Uiteindelijk was dat ook weer goed, want onze chauffeur zei dat we niet op tijd bij het eindpunt zouden komen en heeft voor ons een andere zandduin uitgezocht vanwaar wij dezon konden zien opkomen. Wederom geweldig. Wij zijn enorm onder de indruk van de schoonheid van Namibie.Uiteraard zijn we een paar zandduinen opgeklommen en zagen we de kleur van de duinen veranderen naarmate de zon hoger kwam te staan.
Het wild dat wij onderweg zien begint steeds groter te worden, was het in Kaapstad het dassie, in Ai-Ais de baviaan, we hebben nu ook de springbok en struisvogels gezien.
Op de camping in Sesriem staan we op een plekje onder een boom waarin twee uilen zitten. Af en toe kijken ze eens even naar beneden en volgen ze ons.
Het mag duidelijk zijn dat wij enorm genieten van dit prachtige land, dat niemen we ook nogal eens en ik ben bang dat dat blijft gebeuren. Wij vinden het ook erg leuk om jullie enthousiaste reacties te lezen.
12 april
Vanmorgen vertrokken uit Felix Unite en het begon voorspoedig over een verharde weg. Dat werd na 40 km anders. Gravel! Eerst vroegen we ons af of we wel goed reden, maar we hadden ook geen afslag gezien en ja....... we zijn in Namibie. Het werd een prachtige route! Wat een mooi landschap. We zijn over 100 km maar drie auto's tegengekomen, maar ook drie fietsers. Dat is afzien met deze hitte.
Door naar de camping en ons tentje uitgeklapt. Weer een nieuwe ervaring. Best spannend, maar ook best wel stoer. Zo, het is maar even gezegd. We hebben lekker wat rondgehangen, wat gegeten en gezwommen en weer wat gedronken.... niet veel gedaan dus.
We lagen alweer op tijd in bed.
vrijdag 13 april
Vanmorgen vroeg wakker en vanuit ons tentje kijken we zo tegen de bergen aan. Heel bijzonder. Naar beneden via ons trapje en lekker even gedouched. Koffie gedronken en de canyon ingelopen. Daar hadden we iets meer van verwacht en omdat het verschrikkelijk heet was in de canyon zijn we na een half uur weer terug gelopen. Er zijn dus jaarlijks duizenden mensen die de hele canyon doorlopen: 80 km in 4 of 5 dagen. Je moet dan ook je matje, slaapzak, eten en vooral water meenemen voor de hele tocht. Wij moeten hier even niet aan denken.
Toch maar weer naar het zwembad en daarna een tosti in het restaurant. Toen we weer bij de tent waren werden de bavianen actief. Ze zijn echt heel brutaal, ze halen het eten uit de tenten. Iedereen was dus druk bezig om alles op te ruimen en de tent dicht te doen. Uiteindelijk vertrokken ze weer. Onze eerste kennismaking met het wild in Afrika!
Na een dag lekker luieren en zwemmen nu nog even lekker eten in het restaurant en dan weer slapen en morgen vroeg vertrekken.
We hebben ook even geleerd hoe we met de braai om moeten gaan van een Zuid Afrikaans stel naast ons op de camping. Zij maken, heel toevallig, ongeveer het zelfde rondje door zuidelijk Afrika. Misschien komen we elkaar nog wel tegen.
Zaterdag 14 april
Vanmorgen weer vertrokken uit Ai-Ais. We hebben eerst een bezoek gebracht aan de Fish River Canyon, de derde grootste canyon in de wereld en heel mooi. Kun je in Amerika bij de Grand Canyon met de auto over asfalt bij de rand van de canyon komen, hier rijd je eerst 100 km over gravel en dan nog eens 15 km over nog minder goed berijdbare stenen. Maar dan heb je ook een fantastisch uitzicht op de canyon. Toen we verder reden richting Luderitz bleef het uitzicht prachtig. Wat een onvoorstelbaar mooi land is Namibie. Vlak bij Luderitz waren er veel zandduinen en samen met de soms harde wind geeft dat ook zandduinen op de weg. Soms zo erg dat er geen verkeer meer langs kan en eerst met shovels zand van de weg moet worden gehaald. Deze weg is de enige toegangsweg naar Luderitz. De dichtstbijzijnde plaats met meer dan drie huizen ligt 125 km verder.
Aangekomen bij de guesthouse werd daar niet echt op ons gerekend. Er was een echtpaar Jan en Lindy dat oppaste omdat de eigenaren 4 dagen weg waren en zij hadden hen niets verteld over onze komst. Gelukkig was er wel een kamer vrij. Even getankt, gepind en proviand ingeslagen want morgen gaan we naar een camping waar we ons zelf moeten redden.
zondag 15 april
Op naar Sesriem, maar eerst nog even langs Kolmanskop, een spookstadje vlak bij Luderitz. Hier werden in de jaren dertig diamanten gevonden en trokken hier veel mensen naar toe. Toen de diamanten hier op waren en bleek dat verderop nog meer was is dit stadje verlaten en staat het er nu nog zo. Sommige huizen zijn helemaal volgewaaid met zand, een bijzonder gezicht. We lazen nog een verhaal
van iemand die in die periode hier naar school was geweest, bidden was verboden, wel moesten de kinderen op school ieder morgen de hitlergroet brengen.
Het is kwart over negen, dus we moeten vertrekken! Ja, we waren even heel streng voor onszelf. We hebben een hele lange reis voor de boeg en moeten voor zonsondergang bij het park zijn, anders is de poort dicht. Qua afstand viel het nog wel mee, 475 km, maar de wegen lieten soms niet toe om harder dan 55 km te rijden. Maar o, wat was het weer mooi onderweg. Het verveelt geen moment. Nou ja, dat hele erge gehobbel waren we op een gegeven moment wel zat. De eerste 125 km was asfalt, daarna 350 km gravel: we zijn drie keer afgeslagen, hebben ongeveer 10 bochten gehad, zagen een man op een ezel met drie muildieren, 3 fietsers uit de regio, 4 toeristen op de fiets, 1 bus, misschien wel 10 auto's en een stel paard en wagens. en dan...ineens..... we rijden een bocht om...... en daar is..... in de middle of nowhere: een voetbalveld en daar staan dan wel 100 mensen. Geen idee waar die dan vandaan komen. En toen we daar net voorbij waren en nog maar 30 km voor de camping waren kregen we een lekke band. Verwisseld en weer verder. Gelukkig, op tijd bij de camping.
maandag 16 april
Dan heb je vakantie en dan zet je de wekker om half vijf! Om vijf uur ging het hek open naar de Sossus Vlei en een zonsopkomst vanaf die plek mag je niet missen. Om vijf uur was de camping verlaten en reden we achterelkaar aan naar de zandduinen. We hadden geen zin om de banden wat leeg te laten lopen en later weer lucht erbij in te doen, dus zijn we met zo'n safaribusje de laatste 5 km door het mulle zand gereden. Uiteindelijk was dat ook weer goed, want onze chauffeur zei dat we niet op tijd bij het eindpunt zouden komen en heeft voor ons een andere zandduin uitgezocht vanwaar wij dezon konden zien opkomen. Wederom geweldig. Wij zijn enorm onder de indruk van de schoonheid van Namibie.Uiteraard zijn we een paar zandduinen opgeklommen en zagen we de kleur van de duinen veranderen naarmate de zon hoger kwam te staan.
Het wild dat wij onderweg zien begint steeds groter te worden, was het in Kaapstad het dassie, in Ai-Ais de baviaan, we hebben nu ook de springbok en struisvogels gezien.
Op de camping in Sesriem staan we op een plekje onder een boom waarin twee uilen zitten. Af en toe kijken ze eens even naar beneden en volgen ze ons.
-
16 April 2012 - 14:45
Fred & Joanne:
Heyyyy
Eindelijk weer een berichtje ;) Wat gaaf om te lezen dat jullie zo veel beleven en genieten van de mooie natuur en de dieren! GAAF HOOR
Door je verhaal ben ik nog nieuwsgieriger geworden naar de foto's die je/jullie gemaakt hebt/hebben van al het mooie daarzo!
Blijven genieten van alles! Hier gaat alles oke, we vermaken ons best op de boerderie!
Liefs
Ons
Oke oke, nog een dikke knuffel van de meiden! -
16 April 2012 - 16:57
Ferjan & Mirjam:
Wat een mooie verhalen zeg. En ik herken sommige namen van het fotoboek dat ik voor Ferjans tante heb gemaakt. Grappig hè. En inderdaad stoer hoor dat camperen!!!!
Blijf je verwonderen en genieten........................... Veel plezier. -
16 April 2012 - 18:14
Esther :
Klinkt allemaal echt super! Ik kan me helemaal voorstellen hoe jullie daar in je campertje rondracen en heerlijk dat je dan zo weinig mensen tegen komt. Ik kan me wel voorstellen dat je even gek staat te kijken als er dan opeens een voetbalveld staat in de middle of nowhere met veel mensen, dat verwacht je dan toch niet.. Maar ik ben nu wel echt super benieuwd naar alle foto's en naar meer! Ben ook stiekem wel een beetje jaloers op jullie gave reis.
Hier gaat alles goed, ik ben inmiddels een echte Punthorster, want mijn kamertje in Utrecht is helemaal leeg. Verder pas ik erg goed op de auto, dus hier zijn eigenlijk geen problemen!
Lief zijn daar, blijf veel verhalen vertellen en kom maar op met die foto's!
Liefs,
Esther (en Joost ook, maar die plaatst vast zelf ook nog wel een berichtje) -
16 April 2012 - 20:08
Gerrit:
Leuk om te lezen. Plezier straalt ervan af. Struisvogels, kippen op lange poten, Henk voelt zich thuis..... -
16 April 2012 - 21:07
Berend En Judith:
Hey Henk en Ellen,
Schitterend jullie verhalen.
Een heel contrast met onze ervaringen bij Rik op de Lofoten (zie rikwegman.waarbenjij.nu).
Wat is de wereld toch mooi en jullie zien het! Wij hebben geen Noorderlicht gezien en konden het niet omtoveren naar het Zuiderlicht voor tijdens jullie reis. Volgende reis proberen we het weer.
Nog veel plezier in de warmte en tot weerziens in Nederland.
We zullen jullie volgen.
Groet'n,
Beernd
-
17 April 2012 - 18:33
Marjan:
Jee wat gaaf zo'n stoere tent!
Enne... die bavianen zijn best groot..
Veel plezier verder maar dat zal wel lukken denk ik!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
