Kaapstad en de reis naar Clanwilliam

7 april 2012
Toen we vanmorgen wakker werden was de lucht nog blauw. Maar dat duurde niet lang. De regen viel met bakken uit de lucht. Wij hadden al van een chauffeur gehoord dat het met pasen altijd regent, jaja, maar toen onze gastvrouw Catherine met hetzelfde verhaal kwam kregen we toch een naar gevoel. Daar zaten we dan.
'Een mooie dag voor het aquarium', zei Catherine. Dus wij met de auto naar Waterfront. Heel veel parkeergarages, maar daar past onze auto niet in (die is een beetje te hoog). Uiteindelijk een parkeerplaats gevonden en een bezoek gebracht aan de vissen. Dat was erg leuk en het personeel kon erg enthousiast vertellen. Daarna zijn we in de hop-on-hop-off bus gestapt en bij het kasteel van goede hoop uitgestapt. Daar moesten we onszelf rondleiden want we waren te laat voor de tour.
Tijdens het vervolg van de rondrit met de hoho-bus gingen we ook de tafelberg op tot bij de gondels. Daar zou de bus even stoppen zodat wij foto's konden maken van het uitzicht. Dus niet! Het moment dat de chauffeur de bus uitzet begint het te regenen en te hagelen en zien we niets meer. Een paar minuten later start de chauffeur de bus en klaart het weer op. Geen foto's dus. Morgen nog maar eens proberen.

Vanmorgen bij het ontbijt nog een gesprek gehad met Catherine en Joanne (een andere gast die tijdelijk werkt in Port Elizabeth) over de bouw van al die stadions in Zuid Afrika. Wat voor Catherine en haar man de doorslag heeft gegeven om voor te stemmen was de verbetering van de infrastructuur. Maar het stadion.... het staat er. Het vorige stadion had plaats voor 16.000 mensen en heeft drie keer volgezeten: o.a. bij het concert van Michael Jackson en voor Nelson Mandela. Waar wil je dan een stadion voor 62.000 mensen voor gebruiken. Het wordt dus niet gebruikt. In Port Elisabeth zijn zelfs busbanen aangelegd voor het WK. Na het WK heeft er geen bus meer gereden, maar er liggen wel busbanen. In Durban is een nieuw stadion gebouwd tussen bestaande stadions in. Het is een stad met 40.000 inwoners. Het stadion biedt plaats aan 60.000 mensen. Veel stadions worden niet of nauwelijks gebruikt.Er is al sprake van om sommige stadions te sluiten.


Zondag 8 april
Vanmorgen werd ons fijne pasen gewenst en lag er een chocolade-ei bij ons bord.
Na het ontbijt zijn we naar de Clocktower gelopen om aan boord te gaan voor een bezoek aan Robbeneiland. Een pittige tochtje en sommige mensen werden erg wit rond de neus.....bij ons ging het gelukkig goed.

Voordat gevangenen naar Robbeneiland werden gebracht zaten er lepra patienten. De mannen en de vrouwen gescheiden, maar dat mocht niet baten, er zijn in die periode 42 baby's geboren. Deze werden wel direct naar het vasteland gebracht en ter adoptie aangeboden.

We hebben een zeer indrukwekkende rondleiding gehad. Eerst met de bus over het eiland. Langs het postkantoor in het dorp waar per maand nog 2000 brieven worden verstuurd. De school is vorig jaar gesloten omdat er nog maar 18 kinderen waren.
We zijn ook langs de kalksteengroeve gereden. Hier moesten de gevangenen dagelijks acht uur aan het werk. Hun pauze mochten ze doorbrengen in een grot wat tegelijkertijd ook hun WC was. Het voordeel was dat ze in de grot met elkaar konden communiceren en leerden van elkaar. ' Each one , teach one' was het motto. In die kalksteengroeve kregen veel gevangenen last van hun ogen door de schittering van de zon op de kalksteenrotsen en door het stof. Ook Nelson Mandela ondervindt de gevolgen hiervan, hij draagt vaak een zonnebril en heeft last van het flitsen wanneer foto's van hem worden gemaakt.
Tijdens een bezoek van veel ex-gevangenen aan Robbeneiland heeft Nelson Mandela een steen gepakt en deze bij de ingang van de groeve neergelegd. Andere ex-gevangenen volgden zijn voorbeeld. Deze hoop stenen is nu een monument. Heel indrukwekkend.
Daarna reden we naar het zwaarst bewaakte gedeelte waar de politieke gevangenen zaten. De moordenaars en andere criminelen werden in een minder strenge gevangenis opgesloten. Zelfs de honden hadden meer ruimte dan de politieke gevangenen.
De gids die ons rondleidde heeft zelf jarenlang gevangen gezeten op robbeneiland. Dat maakt alles wat hij verteld heel bijzonder. Hij vertelde ook dat wanneer je ergens om vroeg bij het bestuur en jouw hoofd stond hen niet aan, dan kon je het wel vergeten. Je verzoek zou niet ingewilligd worden. De gevangenen werden in groepen gedeeld naar hun afkomst. De groep waarin zij terecht kwamen bepaalde de hoeveelheid eten die zij dagelijks zouden krijgen. De Afrikanen kwamen er slecht af.
In een van de secties was te zien hoe de gevangenen sliepen. Ze kregen vier dekens, geen lakens en geen kussen. 's Morgens moesten ze de dekens opvouwen en mochten ze de hele dag niet gaan liggen. Deden ze dat wel, werden ze 7 of 14 dagen opgesloten zonder eten.
Later kregen ze, door toedoen van (volgens mij ) het rode kruis, bedden met een dun matras. Toch een verbetering.

Na ons bezoek aan het eiland hebben we de boot terug genomen naar het vaste land en hebben na koffie en een broodje bij Mugg & Bean zijn we (weer in de regen) terug gelopen naar onze kamer. Vanaf Robbeneiland hebben we voor het eerst de bovenkant van de Tafelberg gezien. We hopen daar nog naar toe te gaan. Vandaag waarschijnlijk niet, het is nog steeds bewolkt en nog steeds valt er af en toe een flinke bui.

Omdat het bleef regenen hebben we verder niets meer ondernomen. We hebben weer gegeten bij Hussar (net als gisteravond) en zijn op tijd gaan slapen.


Maandag 9 april

Vandaag begon goed. Geen regen en een redelijk onbewolkte lucht. Om 8,15 uur zaten we in de auto om naar Kaap de goede Hoop te gaan. Eerst langs Boulders om de pinguins te zien. Daar aangekomen stond een oudere man met lange onverzorgde grijze haren (maar wel erg vriendelijk) ons op te wachten om ons te vertellen waar we moesten zijn om lots of pinguins te zien. Hij zou wel op de auto passen.En het waren er veel. Geweldig. Na een kopje koffie weer naar de auto de man 10 rand gegeven. Hij blij, wij blij.
Daarna door naar Cape point. Onderweg zagen we allemaal borden waarop te lezen was dat we uit moesten kijken voor Baboons. Ze zouden gevaarlijk zijn en als je ze zou voeren konden ze agressief worden. Geen idee wat voor dieren dat zouden zijn. Even later zagen we ze op de weg zitten: bavianen. Een hele familie had zich op de weg verzameld en ze stoorden zich niet aan de auto's die stopten of met een grote boog om hen heen reden.Zo lief, hoezo aggressief? Tot er iemand geen rekening met de bavianen wilde houden en doorreed. Mama baviaan kon net op tijd haar kind van de weg plukken. Daarna gelunchd bij Cape Point en doorgereden naar Kaap de Goede Hoop. Heel bijzonder om daar te staan. Daar hadden we alleen maar over gehoord of gelezen. En nu staan wij daar.

Omdat het weer goed was zijn we ook nog naar de Tafelberg gereden en met de gondel omhoog gegaan. Fantastisch. Nog even een kaartje geschreven en gepost op de Tafelberg en met de een na laatste gondel weer naar beneden. We hadden gisteren niet durven hopen dat dit vandaag allemaal zou lukken.

Na een heerlijke douche was het plan om bij Mama Afrika te gaan eten. Eens kijken of dat lukt zonder reservering. En dat lukte. En het was geweldig. Lekker eten, goede life muziek. Bedankt voor de tip, Riekje!


Dinsdag 10 april 2012

Vanmorgen moesten wij dan toch echt vertrekken uit Kaapstad. We hebben het fantastisch gehad! Nu, twee en half uur rijden later, zitten we op een idyllisch plekje in Clanwilliam. Zo mooi! Op de weg hier naar toe kwamen we door Citrusvlei, en inderdaad, allemaal citrusbomen. Nu dus in CLanwilliam, waar Wilma, de eigenaresse van het guesthouse, enorm veel moeite doet om ons in een middag zoveel mogelijk te laten zien. Dit is het enige gebied waar rooibos wordt verbouwd. Wilma vertelde ons dat de rooibos geen blaadjes zijn maar 'stokkies'. Groene stokkies die door ze te laten drogen de rode kleur krijgen. De farm waar de rooibos verwerkt wordt is jammergenoeg gesloten, maar de fabriek is wel open.
Hoe dit vreder gaat lezen jullie in het volgende verslag. We gaan er eerst even kijken.