Namibie
Door: Ellen
11 April 2012 | Namibië, Windhoek
Vervolg 10 april
En dus zijn wij naar de fabriek gegaan. Toen we bij de slagboom kwamen vertelden wij dat we naar de 'shop' wilden. we moesten een formulier invullen en mochten de auto parkeren en naar binnen gaan. Het formulier moesten we goed bewaren, anders zouden we het terrein niet mee af komen.
Wilma had ons verteld dat we binnen een film konden bekijken over het verbouwen van rooibos. We moesten wel om de film vragen, maar we hebben hem gezien. De rooibosthee komt echt niet vanzelf in het zakje. Het begint als een klein hard zaadje. Omdat het zaadje zo hard is wordt het eerst door een trommel met een soort schuurpapier gedaan om de harde korst wat te verwijderen. Hierdoor kiemt het zaad beter. Na ongeveer 1 1/2 jaar wordt de groen rooibos geoogst. De hele plant wordt ongeveer 20 cm. boven de grond afgemaaid. Daarna wordt het gekneusd en op lange bulten gelegd, besproeid met water en tot een bepaalde temperatuur verwarmd, niet te koud, maar zeker niet te warm, anders composteert het. In vitrines stonden de theedoosjes uit de verschillende landen, ook het pickwick doosje. Rooibos groeit alleen in het gebied rondom Clanwilliam. Op diverse andere plaatsen in de wereld is het geprobeerd, maar nergens lukt het. Op het moment wordt ook veel onderzoek gedaan naar de medicinale werking van rooibos.
Het zaad van rooibos levert veel geld op. Mieren nemen als ze de kans krijgen het zaad mee naar de mierennesten, maar ze kunnen er niets mee omdat de zaadjes te hard zijn. De mierennesten worden dan overhoop gehaald om de zaadjes eruit te halen en die te kunnen verkopen.
Een leerzame middag. Het drinken van rooibosthee zal nooit meer hetzelfde zijn.......
Daarna moest er gewandeld worden. Maar omdat we wat hongerig waren geworden zijn we eerst bij Nancy's tearoom een kop rooibosthee en een jumbo scone gaan eten. Daarna op zoek naar de Sevilla Rock Trail. Een wandeling langs grotten met diverse schilderingen erin. Op zoek naar de grot zijn we ietwat verdwaald (dan hebben we dat maar weer gehad deze vakantie) en een half uur later dan de bedoeling kwamen we bij de trail aan. Omdat het al snel donker zou worden hebben we de helft van de trail gelopen.
Tip van de dag: reken altijd mee, we hebben al een paar keer ondervonden dat rekenen niet de sterkste kant van veel horecapersoneel is.
woensdag 11 april
Vanmorgen heerlijk ontbeten met de eigenaren van de Lodge en twee andere gasten uit Zuid Afrika. Het Nederlands, Afrikaans en Engels klonk door elkaar heen en iedereen verstond elkaar. Onze auto heet vanaf vandaag 'Bakkie' .
Daarna op weg naar Namibie. EEn lange rit, ruim 400km, over de N7. Wat een prachtig land is Z.A.! Ondanks dat het soms een heel lange rechte weg was hebben we van begin tot eind genoten van de omgeving.
Bij de grens met Namibie kregen we eerst een papiertje met ons kenteken erop en werd ons door iemand verteld dat we door mochten rijden en een stukje verderop parkeren en dan naar kantoor 1 en 3 gaan. OK, auto geparkeerd en naar kantoor 1. Daar mochten we het papiertje weer inleveren en werden de paspoorten gescand en werd er een stempel ingezet. Daarna naar kantoor 3, daar mochten een formulier invullen en waren we klaar.
Wij naar de auto. Goh, krijgen we maar een stempel. Ik wil er meer. Nou, die kwamen nog. Een stukje verder mochten we weer stoppen en moesten we weer naar een kantoortje. Daar moesten we allebei een formulier invullen. De vraag hoeveel geld we uit denken te geven in Namibie hebben we niet ingevuld. Vraag dat over 18 dagen nog maar eens. Met de ingevulde formuliertjes mochten we weer naar een andere beambte en kregen we eindelijk de stempels in ons paspoort!
Nu zijn we dus in Namibie en kijk ik, terwijl ik dit verslag typ, uit over de Orange River en hoor het stromen van het water. Jazeker, ik droom af en toe even weg, geniet van het prachtige uitzicht en neem een slokje van een kop heerlijke rooibosthee......
En dus zijn wij naar de fabriek gegaan. Toen we bij de slagboom kwamen vertelden wij dat we naar de 'shop' wilden. we moesten een formulier invullen en mochten de auto parkeren en naar binnen gaan. Het formulier moesten we goed bewaren, anders zouden we het terrein niet mee af komen.
Wilma had ons verteld dat we binnen een film konden bekijken over het verbouwen van rooibos. We moesten wel om de film vragen, maar we hebben hem gezien. De rooibosthee komt echt niet vanzelf in het zakje. Het begint als een klein hard zaadje. Omdat het zaadje zo hard is wordt het eerst door een trommel met een soort schuurpapier gedaan om de harde korst wat te verwijderen. Hierdoor kiemt het zaad beter. Na ongeveer 1 1/2 jaar wordt de groen rooibos geoogst. De hele plant wordt ongeveer 20 cm. boven de grond afgemaaid. Daarna wordt het gekneusd en op lange bulten gelegd, besproeid met water en tot een bepaalde temperatuur verwarmd, niet te koud, maar zeker niet te warm, anders composteert het. In vitrines stonden de theedoosjes uit de verschillende landen, ook het pickwick doosje. Rooibos groeit alleen in het gebied rondom Clanwilliam. Op diverse andere plaatsen in de wereld is het geprobeerd, maar nergens lukt het. Op het moment wordt ook veel onderzoek gedaan naar de medicinale werking van rooibos.
Het zaad van rooibos levert veel geld op. Mieren nemen als ze de kans krijgen het zaad mee naar de mierennesten, maar ze kunnen er niets mee omdat de zaadjes te hard zijn. De mierennesten worden dan overhoop gehaald om de zaadjes eruit te halen en die te kunnen verkopen.
Een leerzame middag. Het drinken van rooibosthee zal nooit meer hetzelfde zijn.......
Daarna moest er gewandeld worden. Maar omdat we wat hongerig waren geworden zijn we eerst bij Nancy's tearoom een kop rooibosthee en een jumbo scone gaan eten. Daarna op zoek naar de Sevilla Rock Trail. Een wandeling langs grotten met diverse schilderingen erin. Op zoek naar de grot zijn we ietwat verdwaald (dan hebben we dat maar weer gehad deze vakantie) en een half uur later dan de bedoeling kwamen we bij de trail aan. Omdat het al snel donker zou worden hebben we de helft van de trail gelopen.
Tip van de dag: reken altijd mee, we hebben al een paar keer ondervonden dat rekenen niet de sterkste kant van veel horecapersoneel is.
woensdag 11 april
Vanmorgen heerlijk ontbeten met de eigenaren van de Lodge en twee andere gasten uit Zuid Afrika. Het Nederlands, Afrikaans en Engels klonk door elkaar heen en iedereen verstond elkaar. Onze auto heet vanaf vandaag 'Bakkie' .
Daarna op weg naar Namibie. EEn lange rit, ruim 400km, over de N7. Wat een prachtig land is Z.A.! Ondanks dat het soms een heel lange rechte weg was hebben we van begin tot eind genoten van de omgeving.
Bij de grens met Namibie kregen we eerst een papiertje met ons kenteken erop en werd ons door iemand verteld dat we door mochten rijden en een stukje verderop parkeren en dan naar kantoor 1 en 3 gaan. OK, auto geparkeerd en naar kantoor 1. Daar mochten we het papiertje weer inleveren en werden de paspoorten gescand en werd er een stempel ingezet. Daarna naar kantoor 3, daar mochten een formulier invullen en waren we klaar.
Wij naar de auto. Goh, krijgen we maar een stempel. Ik wil er meer. Nou, die kwamen nog. Een stukje verder mochten we weer stoppen en moesten we weer naar een kantoortje. Daar moesten we allebei een formulier invullen. De vraag hoeveel geld we uit denken te geven in Namibie hebben we niet ingevuld. Vraag dat over 18 dagen nog maar eens. Met de ingevulde formuliertjes mochten we weer naar een andere beambte en kregen we eindelijk de stempels in ons paspoort!
Nu zijn we dus in Namibie en kijk ik, terwijl ik dit verslag typ, uit over de Orange River en hoor het stromen van het water. Jazeker, ik droom af en toe even weg, geniet van het prachtige uitzicht en neem een slokje van een kop heerlijke rooibosthee......
-
11 April 2012 - 17:11
Esther:
Zoo dat klinkt allemaal erg goed! Ik zal het onthouden wanneer ik weer rooibosthee drink ;)
Geniet er maar lekker van en ik ben benieuwd naar de foto's uit Namibie.
Liefs! -
11 April 2012 - 17:28
Marja:
Oh, ik ben zo jaloers:) Zoals je alles beschrijft, ik waan me dan helemaal weer terug in ZA. Het is gewoon zo'n prachtig land. Lijkt me leuk om daar straks gezellig over te kwebbelen. Ik kijk uit naar het volgende verhaal. Groetjes -
11 April 2012 - 19:10
Marjan:
Wat een geweldige verhalen (leuk geschreven trouwens!) en wat een mooi land!
Nee- wij zijn helemaaaaal niet jaloers.
Zal morgen weer eens een pakje rooibosthee halen- lekker!
Veel plezier de komende 18 dagen in Namibië en voorzichtig rijden daar in Bakkie!
-
11 April 2012 - 21:00
Anneke:
Dat is nogal een verhaal over de rooibos thee.
Ik houd er niet zo van.
Je schrijft leuk, heel verbeeldend.
genieten, ook voor ons.
-
12 April 2012 - 14:03
Frieda:
Het is geweldig leuk om jullie verslag te lezen.
Verder heb ik goede berichten. Ik hoef geen nabehandeling!!!
Dus... drink vanavond maar een glas wijn op de goede afloop.
Doen wij ook. -
13 April 2012 - 12:18
Johan En Truus:
Hoi Ellen en Henk, net voor het eerst jullie verslag gelezen. Hebben nu een indruk waar jullie zitten en wat jullie allemaal zien. Het maakt wel indruk op ons. Zo'n mooi land, wat weet je er eigenlijk weinig van hier in Holland.
Veel reisplezier verder, wij zullen jullie vanaf nu trouwer volgen. Leuk trouwens het verhaal over de rooibosthee, ook nooit geweten.
Groet van ons, -
13 April 2012 - 17:10
Diek En Bernardus:
Hallo luitjes
Wat geweldig wat jullie allemaal schrijven, zien, beleven.Dat mag je ook inderdaad wel opschrijven ,anders kun je het zelf niet meer bijhouden .Dat wordt straks wel een hele dag bijteuten en koffie drinken Ellen .Ik ben echt suuuuper jaloers op jullie .Maar wie weet ooit........
Geniet, kijk, schrijf en maak veel fotoos .
Dikke knuffel van Diek -
15 April 2012 - 09:41
Moe Huiskes:
Ik ben even bij Frieda en heb het verslag gezien. Leuk was dat.
Nog heel veel plezier en geniet er maar van. Liefs van mij -
16 April 2012 - 09:05
Bert Annet:
hoi dat ziet er leuk uit leuke verhalen heel veel plezier nog
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
